JAWABAN ADISTA

 1.Dina hasil panitén hidep, budaya anu leuwih dominan mangaruhan ngucapkeun salam dina masamoan téh budaya Sunda di Jawa Barat, Indonésia. Ieu kabiasaanna ngaranan salam "Sugeng enjing" atanapi "Wilujeng sumping."

2.kabiasaan ngucapkeun "sampurasun" jeung "rampés" dina masamoan kiwari ngabudaya deui hayang nampi kabiasaan ngucapkeun salam nu leuwih formal jeung sadayana

3."Sampurasun" teh mangrupa salam pangéndap nu éta naon wae, sababaraha artina téh "nyawang," "neda," atanapi "nuju ngawangun." "Rampés" ngandung arti "nu rampés," atawa "nu sadayana."

4.Asal-usul "sampurasun" jeung "rampés" téh teu sacara pasti dipikacat. Éta lebet asalna tina basa Sunda anu kaasup klompok basa Austronesia.

5. Jieun kacindekan tina eusi wacana di luhur téh nyeratkeun cara urang ngucapkeun salam, pangéndap, jeung kahirupan sosial dina masamoan.

6. Hubungan antara eusi wacana jeung tatakrama téh saé pisan, ngan ukur ku tatakrama bisa ngaruhan cara urang ngomong jeung nyingkur masamoan

7. Tatakrama dina waktu masamoan diukur ku norma jeung etika lokal, bisa jadi ngan ukur tina budaya jeung agama nu aya di tempat téh.

8. Tatakrama waktu namu atawa nyémah ogé diatur ku norma jeung adat istiadat lokal, ngarujuk ka norma adat, agama, jeung nilai-nilai sosial nu dipercaya dina masyarakat.

9.Tatakrama anu hadé dina kahirupan sapopoé nyaéta ngagunakeun basa lemes jeung rengkuh babarengan, henteu papisah.

10.artikel nyaeta tulisananu dijeun dumasar kana fakta, referensi atawa data anu nyata ngeunaan hiji pasualan atawa sistem.